Janneke de Bijl

Hoge verwachtingen

Janneke heeft hoge verwachtingen, van zichzelf én van het leven. Hoe dat elke keer weer tegenvalt, lees je hier.

Archief

Plekje

Dat mijn hond zijn snackjes de laatste tijd meestal niet meteen opeet, maar verstopt voor later. Hij zoekt dan een goed plekje in de kamer. Nou is dat nog niet zo eenvoudig, er valt hier weinig te graven. Meestal gooit hij dan her en der wat kussens overhoop alsof hij ik weet niet wat moet verstoppen, maar kiest hij uiteindelijk gewoon voor de hoek van de bank. Daar probeert hij hem dan tussen het kussen en de zijkant te duwen maar dat lukt niet echt, vanwege zijn totale onhandigheid. Dus ligt dat snackje gewoon op de hoek van de bank. Wel doet hij dan nog een poging er wat op te leggen. Buiten zou hij zand kiezen, maar dat hebben we binnen niet. Hij schraapt dan maar wat haren bij elkaar, die liggen er altijd wel bij ons, waardoor ik uiteindelijk een kauwstaafje aantref dat ik meteen zie liggen, met een heel dun plukje haar erop.

Iemand

Dat ik in een café op het toilet was, en er stront aan de buitenkant van de wc-borstelhouder bleek te zitten. Het was een kleine witte ronde borstelhouder, en hij zat nogal strak om de borstel heen, dus waarschijnlijk had iemand met borstelhouder en al geprobeerd de pot schoon te maken.

Dat ik die iemand was.

Vianen

Dat ik naar Vianen was gegaan om te kijken bij een katten-schilderijen-expositie. Dat het nogal een klein zaaltje bleek te zijn, het leek zaal één van de reeks, maar er was geen reeks. Er waren nog wel andere zalen over de geschiedenis van Vianen, maar die waren gelukkig dicht.

De katten waren overigens behoorlijk kitscherig, er waren veel te veel spelende kittens, terwijl katten maar heel kort kitten zijn. En áls de kunstenaar dan al een volwassen kat had geschilderd, was het een raskat. Doe mij maar zo’n gewone, oude kat, met een niet-perfecte vacht. Dat zijn de echte.

Verpieterd

Dat de hond een beetje verpietert nu ik ziek ben, ik doe alleen kleine rondjes met hem. Maar goed, ik lig er zelf ook vrij verpieterd bij, dus daar zou hij toch begrip voor moeten kunnen opbrengen. Ik heb alleen het idee dat hij dat helemaal niet ziet, dat hij eigenlijk niet wezenlijk in mijn gesteldheid geïnteresseerd is. Of misschien alleen als de nood echt aan de man is, ik stel me altijd voor dat hij wel ingrijpt als ik in het bos word vermoord. Maar wellicht maakt hij zich dan ook gewoon uit de voeten.

Militant

Dat ik iets las over een ‘militante groepering’, en besefte dat dat woord me altijd aan ‘irritant’ doet denken. Zelfs nadat ik besef dat het iets anders is, neig ik ernaar te denken dat ze ook wel irritant zullen zijn. Het zijn dus niet alleen rebellen die mensen doodschieten en de boel terroriseren, daarnaast treiteren ze elkaar ook nog de hele dag of maken ze flauwe grapjes die iedereen de neus uit komen.

Telefoon

Dat ik al een paar weken ziek was en hele dagen met mijn telefoon op de bank lag. Ik werd er helemaal gaar van. Gisteravond was het zelfs zo erg dat ik op mijn telefoon zat, waarop weinig gebeurde, en verderop de telefoon van mijn vriend zag liggen (we hebben dezelfde), en dacht dat die van mij was en hem toen pakte om er even lekker op te kijken. Maar ik zat dus al op mijn telefoon. De blijdschap die ik me herinnerde toen er heel even nóg een telefoon leek te zijn, die vond ik het meest tragisch.

Bezet

Dat ik droomde dat er een soort glijbaan was waar we met een hele grote groep tegelijk vanaf moesten. Dat de organisatie zo nodig eerst alle jarigen van de afgelopen drie maanden naar voren wilde halen, en ik daar niet van hou dus me van de domme hield. Maar daar trapten ze niet in. Er werd speciaal omgeroepen dat er nog één jarige was die ook moest komen, dus kon ik er niet meer onderuit. Dus ik daar helemaal heen, maar toen gebeurde er verder niks en vond ik het nog stommer.

Daarna begonnen we gelukkig met glijden. Toen dat er zo’n beetje op zat gleed ik bijna op schoot bij een hele knappe man. Ons eindpunt bleek ook naast elkaar te zijn, en daar zouden we gaan slapen. Hij zei er wel naar uit te kijken om naast mij wakker te worden. Ik vond dit allemaal nogal riskant, temeer omdat hij een vriendin had én omdat ik vergeten was een t-shirt mee te nemen om in te slapen. Maar de hele nacht wakker blijven was ook geen optie. Ik kon alleen maar hopen dat ik hem weerstand zou kunnen bieden in de nacht zonder shirt. Want zelf was ik ook bezet. Ik ben altijd bezet. Meestal vind ik het geen probleem, maar soms ben ik het echt wel zat. Zoals in mijn dromen.

Ongeveer-achtig

Dat ik tegenwoordig vaak betaal met mijn bankier-app, en dan dus op QR-scanner druk. Maar wat me dan stoort is dat mijn telefoon zelf bepaalt wanneer hij de scan maakt. Vaak heb ik hem dan nog helemaal niet goed recht en dan wordt het zo’n slordige scan. Maar hij vindt het dan al goed genoeg. Zo dwingt de moderne technologie mij om ook ‘ongeveer-achtig’ te worden, terwijl dat in wezen niet is wie ik ben.

Credits

Dat ik zomaar een serie op Netflix was gaan kijken omdat ik nou eenmaal ziek was, en helemaal verbaasd was toen ik hoorde dat allemaal andere mensen die serie ook kijken. Ik heb altijd het gevoel dat ik de enige ben die zijn tijd op deze manier besteedt, bovendien zijn er oneindig veel series. Ik vond het te veel credits voor de serie, hij is best aardig maar ook weer niet zo fantastisch dat hij het waard is dat mijn vrienden hun tijd er ook aan besteden.

Huilen

Dat ik vanochtend moest huilen omdat mijn vriend weigert de boekhouding van zijn bedrijf goed bij te houden. Dat hij toen zei dat het belachelijk is dat ik me daar zo druk om maak. Dat ik het daar eigenlijk wel mee eens was, maar dat stopte het huilen niet. Het voelde voor mij alsof het er nog eens bij kwam: Ik had al weinig geslapen, over een week speel ik avondvullend en moet iedereen 90 minuten lang naar mij luisteren, en nu weigert hij ook nog om de dingen die we onder controle zouden kunnen hebben fatsoenlijk te doen.

Contact

Theaterbureau de Mannen
info@theaterbureaudemannen.nl
020-3034721

Volg Janneke

Nieuwsbrief

Meld je aan en mis niets!

[mc4wp_form id="3084"]

Colofon

Foto's: Bas Losekoot, Anne van Zantwijk
Vormgeving voorstellingsbeeld: Marc Koppen
Website: Sanne Groot

privacyverklaring